Φωτογραφία: Νίκος Καρανικόλας
Στις κατσαρόλες και στα ταψιά τους προσκυνούν εργαζόμενοι, εργένηδες και πολυάσχολοι μιλένιαλς.
Τα πιο γνωστά εστιατόρια της Θεσσαλονίκης ήταν ανέκαθεν μαγειρεία: ο Κρικέλας, το Τίφανις, ο Γκιγκιλίνης. Παρόλο που τα περισσότερα από τα παλιά δεν λειτουργούν πια, υπάρχουν άλλα, κατά τι νεότερα, που μαγειρεύουν για πλήθος κόσμου ο οποίος επιλέγει το σπιτικό φαγητό.
Η Χορτοφαγία Τα Ολύμπια (Χρυσοστόμου Σμύρνης 10, Τ/2310-220.710, ανοιχτά Δευτέρα-Σάββατο 10.00-20.00) άνοιξε το 1976, από τα αδέρφια Βέτα και Γιώργο Κοραντζή. Η Βέτα, που είχε ξεκινήσει να εργάζεται σε ένα άλλο θρυλικό μαγαζί της πόλης, τις Πίτες Βλάστης, έχει χρυσά χέρια. Στο όνομά της πίνουν νερό δημοσιογράφοι, δικηγόροι, γιατροί και όλοι όσοι –ανεξαρτήτως ιδιότητας– έχουν φάει το φαγητό της. Στα τραπέζια τους έχουν γίνει τρικούβερτα φαγοπότια. Κάνουν πάνω κάτω 30 φαγάκια τη μέρα, από τσιγεροσαρμάδες μέχρι ρεβιθάδες, κοκκινιστά και πολλά παραδοσιακά φαγητά της πόλης, χοιρινό με λάχανο αλλά και πρασοσέλινο. Υπέροχα και τα γλυκά τους, με κορυφαίο τον ασουρέ.
Σπουδαίο μαγειρείο είναι και Το Μικράκι (Προξένου Κορομηλά 2, Τ/2310-270.517, ανοιχτά Δευτέρα-Σάββατο 12.00-18.00), που ξεκίνησε ως κυλικείο, 3 x 7 τ.μ. Το άνοιξαν ο Αντώνης από το Πήλιο και η Χρυσούλα από τη Δράμα το 1981. Καφέδες, τοστ, τσίπουρο και μεζεδάκι σέρβιρε, ενώ εδώ η Χρυσούλα ετοίμαζε και το φαγητό της δικής της οικογένειας, για τους γιους της Γιώργο και Αβραάμ. Σήμερα τα αγόρια της οικογένειας Βούλγαρη ταΐζουν τα δικά τους παιδιά από το φαγητό του μαγαζιού τους – 25 διαφορετικά πιάτα. Η Χρυσούλα μαγειρεύει πλέον μαζί με τρεις βοηθούς τα άπαντα της ελληνικής κουζίνας: από γιουβέτσι μοσχάρι και αρακά με αγκινάρες μέχρι παστίτσιο, μουσακά, οπωσδήποτε σούπες –ψαρόσουπα, κρεατόσουπα, κοτόσουπα–, χοιρινό γάστρας, μπιφτέκια, κάτι από ζυμαρικό, και δυο ψαράκια, γλώσσα ή τσιπούρα.
Bình luận